Gedichten

Dode vlierboom

Hij helt voorover, ligt haast aan de grond.
Zijn dorre kruin wijst vol droef verlangen
naar de vage, schemergroene gangen
daar zweeft klein bosleven onvatbaar rond,

streelt heimelijk, loom soezend, elke stond
de vergane stam, blijft erin hangen.
Tussen jong mos klinken keverzangen
op dood hout, door Flora heilzaam gewond.

Rondom de vermolde boom ontwaken geuren
van krachtige jeugd, golven met behagen
langzaam dichterbij, willen hem opbeuren.

Witte tuilen scheppen schone bloeidagen,
verdrijven elke gedachte aan treuren
om hun stamvaderdicht voor te dragen.

Han Messie.

Natuur gedicht door: Han Messie

Tweeten