Gedichten

Onophoudelijke stilte

Zo stil terwijl exploderende projectielen flitste
zo dichtbij kwam het gekleurd licht uit het luchtruim
de nacht werd gesluierd in een deken van mist
die stilte herkende ik als ons droombeeld van de dag.
Nooit zag ik je in de ochtend wakker worden
om jouw silhouet in schemering te portretteren
en als Doornroosje te ontwaken uit je diepe slaap.
die stilte zag ik in een roos uiteenspatten vannacht.

Zo stil kwam jij driedimensionaal door de atmosfeer
de rilling van de kou was de verbinding van euforie
die de herinneringen liet schitteren in goud en zilver
als onophoudelijke exclusieve nachten in een half uur .
Zo dichtbij kwam de stilte met blijvend aandenken
als drijfveer in mijn onophoudelijk kloppend hart
geen sprookje die dat welbevinden kan evenaren
van de realiteit in het maatschappelijk tijdsduur.

Nieuwjaars gedicht door: Alexander

Tweeten