Gedichten

Lange warme haren

het licht
kroop zacht
dichterbij met
lange warme haren
het openbaarde
de desolate kou
die mij in somberheid
gevangen had
gehouden in de
afgelopen tijd

het is begonnen
met twijfels aan
de echtheid van
licht dat opgepimd
door anderen veel van
zijn glans verloren wist
over de warmte die
het zou moeten
verspreiden en die
niemand ooit had gemist

nog ken ik de
woorden stralen
en gloed maar het
licht wist niet meer
hoe dat moest
met die lange zachte
haren ja dat was altijd
moeders groet maar
die geboortewarmte
was weg voorgoed

waar wij elkaar en
alles om ons heen
ooit bezieling gaven
in liefde aandacht
en licht was dat verdwenen
door de egotijd die
onderlinge haat en nijd
aan alles gaf om ons
heen dit leven zal ons
nooit meer hemel geven

wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten