Gedichten

Waar ben ik nou

gekleed in
lange banen
wit en blauw
zweven zij
de zalen in
en uit met een
warme blik

voor ieder
de hand
een opbeurend
woord en een
verfrissende drank
vleugje liefde en
betrokkenheid

het is geen
verplegen meer
maar samen weer
op weg gaan
door genezen
in actief herstel
en liefst vandaag

we zijn te lang
stil blijven staan
bij rust in de
verpleging en die
inertie verdwijnt
door activiteit en
stimulerend bewegen

in deelname aan
het groepsproces
waarvan de activiteit
van het geheel de
basis is om ieder van
energie te voorzien die
zo leven herstellend wordt

wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten