Gedichten

Afasie

Grapjes had men samen met haar gemaakt
en nú soms een woordje gestaakt...
Zij was dól op praten maar ging dit
geleidelijk haten.

Er was duidelijk iets aan de hand.
Zij is toen in het ziekenhuis beland.
Een herseninfarct was haar lot. Nee hoor,
háár kreeg men niet kapot!

Ze is weer thuis, oefent met voet en hand
aan de lopende band. Afasie was haar gezegd.
Ze heeft zich er niet bij neergelegd.
De ernst valt nog mee. Help ik haar metéén
of wacht ik een tel of twee?

Het is veel organiseren wat ze moet. Met vaak
oefenen gaat het enigszins goed.
Zij begeeft zich veel onder de mensen, wil
haar wensen vervatten in heldere taal.
Nú dan helemaal!

Ik hoop van harte dat ze het uiteindelijk
redt. Ze heeft zich meer dan prijzenswaardig
ingezet.

Dakoyria 2015

Levens gedicht door: Dakoyria

Tweeten