Gedichten

Autisme

Jaren ben ik al aan het knokken
Nu wordt het me toch teveel
Soms heb ik het idee
Dat heel de wereld tegen me is
Het word met de dag moeilijker
Ik ben het autisme even beu
Het lijkt wel of ik niets goed kan doen
Kom mezelf constant tegen
Opstandig mag ik liefst niet zijn
Regels zijn er om te volgen
Ik voel me gevangen in mijn lichaam
Het lijkt wel of ik langzaam word gewurgd
Door gevoelens die er niet mogen zijn
En die constant blijven hangen
Mijn hart klopt in mijn keel
Uren aan een stuk
Ik loop verloren rond
In mijn eigen lichaam
Op zoek naar... mezelf

Levens gedicht door: Blue rose @}--- Vicky

Tweeten