Gedichten

Driftig en kordaat

je stappen
klinken helemaal
verkeerd alsof
de muren hun echo’s
hadden afgeleerd

waar driftig en
kordaat kaatsen in
een temperamentvol lied
verwelkomend de stenen
jouw zachte rakingsymfonie

jij streelt hun
bestaan met je warme
aanwezigheid je ogen
blikken langs vandaag naar
het jarenlange dienstbaar zijn

waar kleuren
onherkenbaar leken
straalt in jouw nabijheid
de straat weer als de vrolijke
lappendeken van toentertijd

lang heeft gezelligheid
geen tijd meer gekend maar
jouw glimlach opent deuren
die buiten zijn ontwend

ik zie je gaan de
armzwaai weerspiegelt
in het laatste raam
jouw heldere lichtinval
vergezelt je echt overal


wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten