Gedichten

Nomadenleven

Als nomade zwerf ik door het leven
Volg een pad zonder de weg te vragen
Emotie en gevoel zijn mijn reisbegeleiders
die me steeds naar een bestemming brengen.

Met veel plezier de grenzen verleggen
die ik zelf bepaal, al dan niet aangegeven
Houd van nieuwe mogelijkheden met genoeg
kansen en uitdagingen die na aan het hart liggen.

Ene keer klopt een lichtpuntje op mijn deur
terwijl andere keer gepaard gaat met tegenslag
Het leven is een groot mysterie van losse en vaste
puzzelstukjes gekleurd met onverwachte verrassingen.

Met beide benen probeer ik op grond te staan
Met kleine stapjes vooruit en op een eigen tempo
genieten zonder werkelijkheid uit het oog te verliezen
Geef en ontvang een liefdestraandruppel, samen met jou.

Levens gedicht door: Catherine B.

Tweeten