Gedichten

Sporen vlammen op

hij is geen god
maar zijn sporen
vlammen op
in het landschap
van verbleken

zijn warmte
is lente brengend
na een zoektocht
vol miskenning en
afbrokkelend respect

door wegen die
zij hebben afgelegd
in de dorheid van
niet begrijpen na het
misoogsten van jeugd

hen is geen
deugd gedaan
maar hij heeft hart
en hand gegeven om
hen weer te laten leven

gewerkt gepraat
gelachen en gehuild
zo dat er toch in
iedere gekneusde ziel
een stukje zomer schuilt

Voor E.

wil melker

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten