Gedichten

Akoestiek

De echo klinkt dieper dan de holte is.
De toon graaft wreed, de galm omringt.
Er blijft vooralsnog één stem die ik mis.
Mijn muze die mijn hart vol liefde zingt.

Haar klank ontgaat geen eenzaamheid.
Zij biedt zuurstof door het verrijkte hart.
Haar podium levert adequate oprechtheid.
Met de akoestiek dat begon vanaf de start.

Liefdes gedicht door: Alexander

Tweeten