Gedichten

Donkerpad

ik loop door het donkere bos en
de bladeren fluisteren jouw naam
allerlei geuren dringen in mijn neus
en is het net of ik jouw ruik.
ik kijk om me heen en hoop
dat ik jou zal zien, maar het
is te donker en ziet niks.

Ik loop verder en het
begint harder te waaien,
de bladeren schreeuwen nu jouw naam
de wolken drijven uit elkaar
de zon komt tevoorschijn
het donkere pad word plots verlicht.
ik zie alles duidelijk,
zie jouw daar in de verte staan.

nu schreeuw ik jouw naam,
en de bladeren vallen stil.
mijn stem galmt door het bos,
jij staat stil en draait je om.
op deze afstand kan ik zien
dat je lacht,een stralende
glimlach komt mij te gemoet.

het pad dat ik nu bewandel
is nog lang,maar met
elke stap die ik
doe kom jij dichterbij.
als ik dan bij jouw ben
open ik mijn armen, en
houd jouw stevig vast.

Liefdes gedicht door: jack

Tweeten