Gedichten

Wiegend op wind

ik weet met een lach
dat ik ooit god ben geweest
tenminste dat heb ik altijd gedacht

als ik lig in het gras
en speel met de wolken die
in kleur en vorm de hemel bevolken

praat tegen bloemen die
wiegend op wind mooi staan te zijn
hun harten openen in aandacht voor mij

bomen hoor die in hun donker ruisen
dissonanten uit melodieën kuisen en met
elkaar zingen om het bos te doen swingen

in die grootsheid voel ik me god
door te delen in alle liefde en leven om
samen naar eeuwige schoonheid te streven

Liefdes gedicht door: wil melker

Tweeten