Ierlands stem
Kalme effen zee
dringt zacht tussen strandstenen,
bereidt met groen wier
een ijl, zichzelf vermengend
eeuwig trillend schilderij.
Glooiende weiden
verbergen aan hun voeten
kleine ravijnen
vol koele loverschaduw
en begroeide rotswanden.
Op blauwe meren,
door zware keien omrand,
blinkt de stille ziel
van misschien lang vergeten
én blijvende verhalen.
Lieflijk boerenland,
geheimzinnige ruigte
verenen zich sterk,
beelden sierlijk het wezen
van Tom Poes en heer Bommel.
Han Messie
Reacties op 'Ierlands stem'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?