Tafel
Als je op de vensterbank leunt,
kun je de driepotige tafel zien staan,
ingeklemd door vier hoge stoelen
Hij is leeg, zelfs geen tafelkleed
Eens was hij rijkelijk bedekt
met wijnglazen en geurend wildbraad
Nette pakken en gestreken overhemden bezetten toen de zetels
Hij vormde eertijds het middelpunt
van liefkozingen en twistgesprekken
Nu is hij eenzaam achtergelaten,
van alle attributen ontdaan
Wat onduidelijke kringen herinneren nog
aan glorietijd van weleer
Zittingen van alle stoelen,
ontdaan van hun fluwelen kussentjes,
zijn heden opgeruwd en vol stof
Reacties op 'Tafel'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?