Gedichten

Chirurgijnskist

In vroege middagzon werpt een rijzige gevel
een zware schaduw op straat,
lichte straatstenen donkerkleurend

Even verderop staat bakkersvoordeur op een kier
Geur van vers gebakken brood
is al lang uit het straatbeeld verdwenen
Nu ruik je alleen nog het zweet
van zwaar met ijzer beslagen trekpaarden

In een gevelnis is een eenhoorn uitgehakt
Tijd heeft een deel van zijn staart opgeëist
Aan zijn hoorn bengelt een uithangbord
dat bij wind meegolft,
zodat 'chirurgijn' slecht leesbaar is

Als 'smorgens zonlicht het beeld beroert
is zijn originele kleur rood nog zichtbaar
Bijderzijds van het beeld twee ramen,
klein en groot,
met voor elk een geel gekleurd wollen gordijn

Een drie meter hoge voordeur,
met zilveren en gouden versiersels,
pronkt met eigenaars rijkdom

Aan een klink in de muur is
een overdekte paardenwagen geketend,
met onder het huifzeil een draagbaar
en daaronder een koperen chirurgijnskist

gedicht door: Paul Duyvesteyn

Tweeten