In wat grijzig wit
ik donker de dagen
in afnemend licht
wis langs mijn ogen
voel teruglopend zicht
door een onbekend
schaduwen verloor
alles langzaam contrast
verdween schoonheid die was
heb al jaren het
glanzen van kleuren gemist
vernisjes verworden tot
craquele in wat grijzig wit
ik weet het helderen
nog uit mijn jeugd
een sprankelende zon
in een wereld vol vreugd
alleen als het wintert
lijkt alles weer nieuw
in het weerkaatsen van sneeuw
oogt de wereld paradijselijk zicht
wil melker
Reacties op 'In wat grijzig wit'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?