Gedichten

Mijn ijstijd

De lente komt een nieuw begin, de kilte, de koude lijkt voorbij,
Mijn geest verlangd naar bloesem, paardenbloem, kalveren in de wei.
De winter met al zijn sneeuw en ijs hebben mijn hart versteend.
mijn ziel bevroren, ik wil zo graag ontdooien, er is genoeg geweend..

Al jaren duurt mijn winter, al jaren vertwijfeling al jaren strijd.
Ik hunker naar warmte, verlang naar dartel en waardigheid
mijn zomer was lang en mooi, echter kan er nooit meer mee leven
Doch is het verlangen er, elke dag, soms lang soms even

De lente is begonnen een nieuw begin, de kilte en de koude voorbij,
De koeien gaan van stal de kalveren dartelen vrolijk in de wei.
ik kan ervan genieten, maar doe niet mee, uit angst voor de seizoenen
Die eeuwige twist, laat mij vluchten, ik wil het niet, maar ik moet het doen

De lente komt, een nieuwe zomer, de zon zal de winter verslaan,
Er komt warmte in mijn leven, mijn ziel en geest wordt van ijs ontdaan
misschien is het kort, duurt de zomer even en zal hij spontaan overgaan
Mag ik genieten van alle getijden, en zonder angst er open voor staan.

Al jaren duurt mijn winter, al jaren vertwijfeling al jaren strijd
als de lente bevangen is, ben ik weer dartel , ben ik bevrijd..
Nu de moed om de warmte te ontvangen, te verbanden in de zon
Dit is een diep en intens verlangen ik wou dat ik dat nu al kon.

Levens gedicht door: PIHE

Tweeten