Gedichten

Rimpels

Ze staart me aan
nee, ze kijkt dwars
door mij heen
en haar oude ogen
boren zich vast in een zerk
onder een oude kersenboom.

De tere bloesem
ligt daar om de
boom heen gedrapeerd
als een teken van afscheid.
Stil staan daar de grafzerken
vlakbij die oude kersenboom.

Bij haar zijn de rimpels
niet meer te tellen,
maar het geeft haar
gezicht het verleden mee.
De kersenboom heeft rimpels,
maar ook nieuw leven.

Een dag later is zij er niet.
Ongevraagd hoor ik dat zij is
overleden in haar slaap
met een glimlach tussen de rimpels.
Straks ligt zij bij haar geliefde
onder de oude kersenboom.

Zij gaat nu op weg naar God.
Elke rimpel is van een gesprek
die zij met Hem voerde.
Altijd kwam er daarna een rimpel,
vandaar dat die glimlach
tussen haar rimpels verscheen.

Levens gedicht door: Klaas48

Tweeten