Licht van boven

ogen in een
rotsvast geloven
wierook aan je handen

de zon brandde
met licht van boven
door het glas in lood

zelfs de dood
roerde zich in de
tochtige gewelven

op de pilaren
keken heiligen minzaam
naar de mensenschare

zagen hoe de ringen
om de vingers gleden
in de glans van vertrouwen

maar in het klokkenluiden
vormden zich de eerste buien
de regen is niet meer weggeweest