Moeder Maas
Door kracht gedreven
kabbel je als een woesteling
wispelturig en zonder weerwoord
alsmaar door
Onverwoestbaar
meander je
van links naar rechts
door het glooiende landschap
Zonder gevoel
en zonder benen
vervoer je op eigen kracht
zelf de dikste stenen
En als de zomer Zon
je grootste vijand
jou laat verdrogen
wordt er gesmeekt
roep je om hulp
van je goede vriend de regen
die jou
dan weer doorweekt
Zodat je
weer verder kunt gaan
met het
onbesuisd stromen
© Mario Odekerken
Reacties op 'Moeder Maas'
Op 18-07-2021 schreef Jan Crienen:
mooi gedicht hoor. Zeker met de overstromingen die de laatste dagen delen van Limburg teisterden !
Op 20-05-2020 schreef Kim froling:
Mooi gedichtje echt de maas
????????????
Op 23-10-2015 schreef Tine de Jong :
Laat stromen je woorden als de rivier hier stoomt door menig land.