Gedichten

Een kleine, verdwaalde Engel

Ik wens, ik wens…uit de zachte blauwe hemel, een heldere diamant
Vanuit ’t Hof der Vrede, een engeltje uit een héél ver Land
Zie daar een gouden Licht, zo twinkelend in mijn duistere Bestaan
Aanschouw een prachtige vlinder, onschuldig vliegend door mijn rozenlaan

…Want alleen de allermooiste bloemen, die zijn goed genoeg voor jou
Mijn Schat, ik wil je mijn leven zelfs geven omdat ik eindeloos van je hou
O mijn lieve kleine Engel, zul jij zeker niet verdwalen?
Kom, geef mij jouw Hand en laat je Ogen maar stralen!

Met een lach volgen we dan samen het Licht van onze Zon
En voor eeuwig in mijn gedachte, dat mooie Moment waarin ons Leventje begon
O mijn Engel, sla jouw warme vleugels toch gauw om mij heen
En bescherm mij tegen die blinden met hun ijdele harten van steen

Engel, teder kamde ik jouw gouden haren en vertelde jou de mooiste verhalen
Ver uit deze zondige wereld, konden we dan eindeloos in Vrede verdwalen
Echter ’t Licht van ons geluk werd spoedig overschaduwd door duister verdriet
De dag waarop jij met een sombere blik mijn rozentuin verliet

In mijn eenzame herinnering laat ik mijn tranen voor jou gaan
O Engeltje, het moment waar ik jouw rust verstoorde had beter nooit bestaan
De Korenvelden waarover wij zouden vliegen, te vroeg geoogst met de botte zeis
Mijn kleine, blonde engel dwalend door de Tijd, mijn hartenwens voor jou; heb een veilige Reis.


© 2015 ilker Demir

Verdriet gedicht door: ilker Demir

Tweeten