Hoe weet men dat?
dat gevoel , die radeloosheid
is dit het ?
Duisternis tot aan het einde
want hij is er niet meer
Je zult het ooit een plek kunnen
geven zegt –men-
wie zegt dat ik dat wil ? waarom
zou ik het een plek moeten geven ?
En hoe wėten ze dat ? naast de
ondraaglijke pijn die me de adem
beneemt… ben ik boos
voel ik een woede , niet normaal
Je krijgt noot meer dan je kunt
dragen hoor ik zeggen….
Hoe wėten ze dat verdomme ?
Waarschijnlijk zegt –men – dit omdat
ze niets anders weten te zeggen
om hun eigen doodsangst weigeren in
de ogen te zien.
Nou ook jij gaat dood en denk maar niet
misschien…
Dit heb je niet verdiend…wie dan wel ?
zwijg toch…ik wil het niet horen
Hij is weg en de dood geeft zijn geheimen
niet prijs.
Ik probeer me te beheersen tot ik niet
meer kan en de tranen eindelijk komen
en ik buig maar zal niet breken zo zegt
-men-….ik laat mijn tranen stil stromen.
hoe komt –men – zo wijs ? of is het juist
een gebrek aan woorden ?