Gedichten

Hoe weet men dat?

dat gevoel , die radeloosheid

is dit het ?

Duisternis tot aan het einde

want hij is er niet meer



Je zult het ooit een plek kunnen

geven zegt –men-

wie zegt dat ik dat wil ? waarom

zou ik het een plek moeten geven ?



En hoe wėten ze dat ? naast de

ondraaglijke pijn die me de adem

beneemt… ben ik boos

voel ik een woede , niet normaal



Je krijgt noot meer dan je kunt

dragen hoor ik zeggen….



Hoe wėten ze dat verdomme ?



Waarschijnlijk zegt –men – dit omdat

ze niets anders weten te zeggen

om hun eigen doodsangst weigeren in

de ogen te zien.



Nou ook jij gaat dood en denk maar niet

misschien…



Dit heb je niet verdiend…wie dan wel ?

zwijg toch…ik wil het niet horen

Hij is weg en de dood geeft zijn geheimen

niet prijs.



Ik probeer me te beheersen tot ik niet

meer kan en de tranen eindelijk komen

en ik buig maar zal niet breken zo zegt

-men-….ik laat mijn tranen stil stromen.



hoe komt –men – zo wijs ? of is het juist

een gebrek aan woorden ?

Verdriet gedicht door: Fairouz

Tweeten