De zigzagpijn

het is pijn
die zigzagt
door mijn zijn

kleur verlept
geur verwaait en
levenslijnen dieper etst

die rafelt aan geluk
vertrouwen breekt en
sprankjes hoop weg veegt

steeds sneller gaat de stroom
langs oevers en dijken
die alsmaar hoger lijken

een boze droom die
kant noch wallen raakt
mij buiten zinnen maakt

tot medicatie
de psychose stopt
mij van de zigzagpijn verlost

wil melker.