Rode waas
ze scherpt haar tong
in hoge modulatie
snerpt woede
en frustratie rond
een laag gesis
slist giftige tonen
als afwisseling
met het gewone
het zijn blikken
die doden in de
rode waas die over
haar is gekomen
tot buitensporige
hoogte zijn de
emoties opgelopen
naar acute psychose
in extremo
scheuren spieren
pezen van het bot
zij gaat totaal los
zacht droom ze weg
naar een vredig land
een geschrokken verpleger
de spuit nog in de hand
wil melker
Reacties op 'Rode waas'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?