Gedichten

Rode waas

ze scherpt haar tong
in hoge modulatie
snerpt woede
en frustratie rond

een laag gesis
slist giftige tonen
als afwisseling
met het gewone

het zijn blikken
die doden in de
rode waas die over
haar is gekomen

tot buitensporige
hoogte zijn de
emoties opgelopen
naar acute psychose

in extremo
scheuren spieren
pezen van het bot
zij gaat totaal los

zacht droom ze weg
naar een vredig land
een geschrokken verpleger
de spuit nog in de hand


wil melker

Ziekte gedicht door: wil melker

Tweeten