Gedichten

Laagland

Laagland zoekt erkenning (m/v)
in laagte, op een sonore vlakte
met ongelijkvloerse kruisingen,
in een ongelaagde dimensie onder
neergebogen dekens van broze mist.

Om langs de rooilijn van het maaiveld
te wentelen in dunheid, waar alle sporen
van diepte en verheffing zijn gewist.

Het lage traagland vindt in bergloos
waaieren zijn Waterloo, om te verzanden
langs de vloedlijn van oeverloze stranden.

Hier dient men te bukken om het hoofd
niet te stoten tegen hangende wolken,
die waken boven vlakke dreven. Men dient
de nekken te strekken, om te kunnen reiken
voorbij de drempel der lage landen.

Overige gedicht door: Iniduo

Tweeten