Gedichten

Duister

Ik sta in het duister.
In de verte hoor ik gefluister.
Ik blijf me zelf beloven,
dat ik in mezelf moet blijven geloven.

Ergens, ergens is het licht.
Ergens is er hoop in zicht.
Maar het blijft donker.
Nogmaals blijven hopen blijven geloven op een wonder

Ik probeer me zelf bij elkaar te houden.
Deze situatie gaat me benauwden
Het maakt me moe en ziek.
Ik ben bang en raak in paniek

Tranen rollen over mijn wangen
Komt er nou niemand mij opvangen???
Ik ben de weg helemaal kwijt!!!
o, god wat heb ik een spijt!!

Hoe ben ik hier gekomen???
Waar zijn Al mijn dromen???
Dromen naar een beter leven.
Wie kan mij dit nu nog geven???

Ik kan mezelf wel vervloeken.
Komt niemand mij dan zoeken?
Het is hier nog donkerder als de nacht.
Er is niemand die mij hier verwacht.

Ik ben helemaal gebroken.
Enin mijzelf gedoken
vol van zelf medelij
zo hier alleen zonder iemand aan mijn zij

Verdriet gedicht door: sassie0585

Tweeten