Gedichten

Was je maar hier

Gister nog hier, nu zomaar weg...
Zo uit het niets, sta je dan alleen. Alleen op de wereld, alsof je staat op 1 been.
Het is vast een grap, ik bel hem op maar het blijft stil, ik blijf bellen bellen bellen maar krijg steeds z'n voicemail. Is nu niet bereikbaar, is wat je dan hoort, gedachteloos en in de waan dat hij wel terugbelt... Maar nee, hij is echt vermoord!!
God please, laat iemand me zeggen dat dit niet waar is!
Hij is mijn liefde, mijn man, mijn alles en nu zo'n gemis.
Wat als ik nou dit, of als ik nou dat... Kon ik iets doen waardoor ik zijn dood voorkomen had??

Je geeft het een plek en moet door met leven, geloof in de Heer, die zal vergeven! Laat Hem het maar doen, want ik kan het never!
Haat, woede en verdriet, dat blijft forever!

Ik weet dat je hier bent, maar toch zo ver weg, leer ermee leven want er is geen andere uitweg.
Jij was mijn helft, mijn helft die mij heel maakt, nu moet ik het alleen doen met jou zoon aan mijn zij, dat houdt me boven water want hij is precies als jij! Je bent niet meer hier en ik word gek van het verdriet. Mijn enige troost, is dat ik weet dat jij mij wel ziet!!

Miss him so much!! My Love!!

Verdriet gedicht door: Wendy01

Tweeten