Gedichten

Dag mevrouw...

Daar komt de bus, ik pak m’n kaart
en ga weer naar hem toe
Ik zie hem zitten voor het raam
hij leest maar weet niet hoe

Dit is de man die jaren terug
mijn steun en sterkte was
met wie ik trouwde, kinderen kreeg
nu morst tie op z’n das

Hij kijkt me aan maar ziet me niet
ik pak zijn oude hand
en streel hem maar hij kijkt verbaasd
hij heeft met mij geen band.

De man, die ooit zo schrander was
ik zal er nooit aan wennen
dat elke dag wanneer ik kom
hij mij niet zal herkennen

Ik Vertel hem wat ik heb gedaan
de uren van de dag
soms twinkelen zijn ogen
zie ik om zijn mond een lach.

Als het weer tijd is om te gaan
zeg ik: “ik hou van jou,”
kijk ik bij de deur nog een keertje om
en hij zwaait Dag Mevrouw

Levens gedicht door: Anna Michielen

Tweeten