Gedichten

De droomtrein

De trein van mijn dromen
staat voor mij klaar
met open armen
zonder drempel vanaf het perron
ik stap in en ga zitten
het landschap glijdt voorbij
ik lees een boek
met koffie uit een stevige beker

De trein van mijn dromen
rijdt naar alle steden
overbrugt alle rivieren
zonder geregel of gevraag
komt hij naar me toe
en gaat waarheen ik wil

De trein van mijn angsten
laat mij op het perron staan
laat mij wachten op een volgende
omdat de treden te smal zijn
ik er geen steun aan heb
en bang ben te vallen

Steeds vaker moet ik denken
hoe zal ik de reis maken
wat kom ik tegen op mijn traject
een Sprinter met een hoge instap?
of een trein met treden met roosters?
zo’n trein die ik voorbij moet laten gaan…

Toch blijf ik reizen
zolang mijn benen mij willen houden
in die lange wedloop
tussen mijn afnemende spierkracht
en de verbeteringen die worden beloofd
die ongelijke strijd
houd ik al jaren vol

Over 25 jaar kun je in elke trein zeggen ze
ach, of ik vijfentachtig zal worden
het gaat me toch te langzaam
vaak merk ik ook
dat het geen prioriteit heeft
voor hen die het niet voelen
mensen met een handicap
horen geen haast te hebben!
met mijn handicap kan ik veel wel doen
ik kan zonder speciaal vervoer
als het gewone maar echt gewoon is
want het is niet normaal
dat je buiten moet blijven staan

De droom is dat het kan
de droom is dat we het willen
de droom is dat we het doen
die trein van jou en mij
die zegt kom binnen

Alle nota’s, alle commissies
alle doelstellingen, alle congressen
vergeten vaak één ding
het kan als je het wilt
over twee jaar, over één jaar
als je morgen begint
als je nu begint

Maak die droomtrein waar
laat hem rijden
voor jou, voor mij
voor iedereen!

Levens gedicht door: José van Rosmalen

Tweeten