Gedichten

Ter herinnering aan die nacht

Een bewoner aan de Christofoor,
heeft voor zijn buren een open oor.
De man heet Wim, een fijne vent,
die warm aandoet en is geen krent.

Als je hem belt dan staat hij al klaar,
of het nou kerst is of nieuwe jaar.
Dat ervoer ik toen in 2009, midden in de nacht,
ik was verdrietig en aan het einde van mijn kracht.

Ik had juist van de artsen het bericht vernomen,
dat Alda vanuit haar coma niet meer bij zou komen.
Wie staat daar ineens om 3 uur in de familie kamer,
jawel onze Wim de overbuur, steeds waakzamer.

Diep in de nacht was hij daar ineens en onverwacht.
ontwapenend maar ik had daar niet meer aan gedacht.
Hij zei:"Ik dacht, kom ik ga eens even kijken,
Joop een beetje steunen,
die grote kerel heeft behoefte ergens tegenaan te leunen.

Levens gedicht door: yiooda

Tweeten