Gedichten

Twee onbekende mensen

Voor onze romantische zielen was
deze dag mooi, onvergetelijk en uniek
We zaten naast elkaar op dezelfde houten
bank met een uitzicht op de prachtige natuur.

Een verborgen en verlaten plek waar
een ongekende rust en stilte uitstraalde
Onzekere tranen vloeiden over de wangen
Verlegenheid, wie zal het eerste woord zeggen.

In jouw ogen ontdekte ik mijn dromen
maar ook de schitteringen van een verliefd
verlangen die telkens weer meer wilde, tot de
vlam van de echte ware liefde werd aangestoken.

Deze spontane ontmoeting heeft geloof
hoop en vertrouwen terug wakker gemaakt
Omkaderd door onverwachte van het moment
had men twee onbekende mensen bijeengebracht.

Liefdes gedicht door: Catherine B.

Tweeten