Gedichten

Sneeuwvlok spreekt

Uit geboortewolken weggeblazen
zweven we neer, zwierend in onzekerheid.
IJlings verzilverde wind spot verblijdt,
kent reeds het lot van ons, prille luchthazen.

Mijn verwanten mogen graag verwazen
tot teder geschilderde wintertijd.
Op groots bleven ben ik voorbereid:
een donker paleis vol vlammende glazen!

't Is heerlijk toeven onder het torenraam.
Een vrouwenhand met kleine wond komt eruit,
wil genezende kou om zich heen weten.

Koninginnenbloed bedroppelt me minzaam,
voorvoelt een dochter, eens wonderbare bruid,
die naar dit uur "Sneeuwwitje" zal heten.





Han Messie

Vrolijke gedicht door: Han Messie

Tweeten