Gedichten

Vanaf de zijlijn

Vanaf de zijlijn

Het doet me pijn je zo te zien lijden,
ik sta aan je zij en probeer je te leiden.
Ik laat je niet gaan, we gaan er voor strijden.
Ik wou dat ik je van de kanker kon bevrijden.

We zijn al zo ver gekomen,
Verder dan ik ooit had durven dromen.
We kunnen dit winnen, jij kan de kanker verslaan.
Wat heeft deze ziekte veel aangedaan.
Niet alleen bij jou maar ook je naaste,
we zullen niet de eerste zijn en zeker niet de laatste.

Vanaf ze zijlijn kan ik niet veel, ik voel me een waardeloos deel.
Een deel van dit proces waar we samen door heen gaan.
Een proces met hier en daar een traan.
Het is niet de makkelijkste weg, wij hebben nu eenmaal die pech.

Steun van vele kanten en bosjes chrysanten.
Mensen niet wetend wat te doen,
bloemen,kaarten, knuffels en een zoen.
Wat kun je als naaste toch weinig doen.

Ziekte gedicht door: Selena

Tweeten