Gedichten

Hetkapje

ik zag
haar ogen
boven het kapje
ze peilden mij
oneindig diep
loslaten kon ik niet

we wisten
van het prikken
toestaan of je
anders schikken
zij boog ik bood
mijn arm aan

zij voelde
hoe mijn huid
zich onder haar
vingers spanden
toen de naald in
mijn spier belandde

haar beweging
ging al terug
zij entte mij vlug
in het nauwelijks
raken een pleister
om het af te maken

zo ben ik een met
haar geworden
alleen een plaatje
met haar naam
immuniteit ging
zonder woorden

ogen met een stem
die goedemiddag wenste
ze plakte stikkers op
de donkerrode buisjes
daarin huisde nog
steeds warm mijn naam


wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten