Gedichten

Algoritme van het einde uit zwarte verzen

fraai regisseerden
algoritmes de tijd
en behoeftes der
mensheid op aarde
waarbij ziektes oorlog
en natuurlijke rampen
volgden uit het bekampen
van teveel mensen
waar economische doelen
de smoelen bepaalden
liep het natuurlijk
algoritme groot gevaar

de mens verbrak de
balans in de natuur in tal
van tekenen maar ook
genegeerd als religieus
intermezzo door de hogere
macht en mystieke kracht
van de machtspersonen
die manipulatief bezig
waren in het eigen straatje
het verfijnde raderwerk
synchroniseerde niet meer
met de tijd en seizoenen


hitte droogte en kou
doken in extremen
bomen en planten leden
onder kaalslag de natuurlijk
habitat van dieren werd
vernietigd door honger
en tal van natuurlijke broed
en kweekplaatsen werden
opslag voor menselijk
vuil en vergif onder een
atmosfeer die dodelijk
werd voor alle leven


wil melker
11/01/2022
www.wilmelkerrafels.deds.nl

gedicht door: wil melker

Tweeten