Gedichten

Openen het mozaïek

de lucht droeg
merkwaardig genoeg
het onbestemde
druppels twijfelden al
glijdend aan tak en
stam donker kleurend
als heel oud behang

in deze seance
klonken de kreten
van vogels gedempt
zonder de echte spirit
die een zonnige dag
van ze kent in gedartel
en gedurfde duik

maar tussen de
struiken en groen
grijzende grassen is
het een drukte in
lentegewas waar
bollen en knollen
op springen staan

dan is het wit
snel vergroend
in het licht van de
steeds langer schijnende
zon en de eerste
kleurtjes draaien zich
al heel voorzichtig om

openen zo het mozaïek
dat het voorjaar heeft
geprepareerd in vele
generaties van ontkiemen
in pakkende kleur en geur
voor vliegen en bijen om
het voorjaar op te vrijen

wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten