Gedichten

Plastic doorschijnend

ik heb op
een stil moment
even met je
vingers gesproken
zij lagen lichtelijk
gebogen op het
tafelblad omdat
dit voor nu de
vrije houding van
handen in de
zorg is gebleken

rust en bewegen
zo wordt de dag
gegeven en in
vrije tijd de hobby
verstolen nagelbijt
om alles rustig
te verwerken
monden te moe
om alert te reageren
in onrust om steeds
het beste te presteren

dagen verdwijnen
in het plastic
doorschijnend van
eindeloze uren
nies geproest en
benauwd gehoest
zeggen genoeg om
status en diagnose
in mantra met ijlbode
zonder paniek naar
het ic door te seinen


wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten