Gedichten

Ochtendtafereel

Op een grachtbank met gebogen houten latten zit een groep jongeren
Zij zien een bakfiets vol geladen met fietsen, tafels en stoelen voorbijtrekken
Bij elke wegoneffenheid zoeken bovenste stoelen voortdurend een nieuw evenwicht
Een wiebelende spiegel weerkaatst zonlicht, dat een spel speelt op voorbijgangersgezichten

In tegenovergestelde richting flaneert met losse stap een trotse matroos
Zijn ijzerbeslagen hakken houden maat met ronddraaiende bakfietstrappers
Vanwege warme ochtendzon heeft hij zijn baret onder zijn arm geklemd
Het ankerembleem drukt een diepe stempel op zijn ontblote bovenarm

Vanuit beslagen ramen bezien bewoners verwonderd het ochtendtafereel op hun gracht

gedicht door: Paul Duyvesteyn

Tweeten