Gedichten

Kiezelsteentjes

De straat waar ik vroeger gelopen heb,
is nu door onkruid verstikt
Toen was het al onmogelijk om daar
op mijn doortrapfietsje te trappen

Mijn mijn twee handen op het stuur
en mijn rugzakje
bengelend over mijn schouder,
sjokte ik voort,
op weg naar school
Mijn rugzakje heeft
menig kiezelsteentje gezien

Mijn meermalen verstelde korte broekje, schuurde voortdurend
tegen het versleten zadel

Tussen grauw gekleurde kiezelsteentjes
zocht ik voortdurend
naar een bijzonder steentje,
dat ik dan in een wc-papiertje wikkelde

Ik nam het kiezeltje
in een speciaal zakje van mijn rugzak
mee naar school
Als de juf even naar buiten keek,
gluurde ik naar het steentje
Door het dunne papiertje kon ik goed
de speciale vorm onderscheiden

Thuis bewaarde ik al die steentjes
in een schoenendoos onder bed

Nu heb ik ze boven mijn voordeur
in de gevel gemetseld

gedicht door: Paul Duyvesteyn

Tweeten