Gedichten

Burned out en uitgeblust

ze aaide
lusteloos
het groene
loof tussen
de vingers

pas uitgerold
voelde licht
behaard als
etherisch
lief dons

knoppen kleurden
al lichtjes voorjaar
zonder te openen
in afwachting van
warmte en licht

het duurde
allemaal veel
te lang zo sloeg
lamlendigheid
de spirit uit de tijd

moeheid was al
structuur na corona
maar gebrek aan
perspectief liet de
oogleden verder zakken

waar vroeger ouders
nog konden leiden
en oppeppen had
nu iedereen al snel
het end in de bek

burned out en uitgeblust
bepaalden overal de
sfeer hoe lang moeten
wij nog helaas kunnen
wij nu echt niet meer


wil melker

gedicht door: wil melker

Tweeten