Gedichten

De accordeonist

Hij staat bij de supermarkt vrijwel om de hoek
Ik mis hem al en daarom is het
dat ik hem intensief zoek
Rauw klinkt er dan opeens zijn doorleefde stem

Inmiddels ken ik hem die op een
gammele accordeon speelt
Hij begeleidt dan zichzelf;
het instrument geeft bijna de geest.

Ik versta goed de klanken, en de
woorden missen wat hun doel
Zijn gezicht staat wat verwrongen
Hij straalt uit heel veel gevoel

Later groet hij in gebroken Nederlands
hoffelijk mij Menig keer liep ik hem
onnadenkend zomaar voorbij, hij
scharrelt er nu de hoognodige
geldstukken bij elkaar

Hij heeft honger en moet nog eten
Zijn bed staat ook al klaar
Na een korte knik verdwijnt hij nu uit beeld
Morgen komt hij denkelijk opnieuw en
heeft er opnieuw vast wat gespeeld.

Dakoyria 2015.

Actualiteits gedicht door: Dakoyria

Tweeten