Gedichten

De verantwoording

U bent zo groot,
en ik maar zo klein.
U bent zo almachtig
en ik zo gewoon.
U bent zo sterk
en ik maar zo zwak.
U bent zo alwetend
en ik zo eenvoudig.
U bent zo vol liefde
en ik vaak met haat.
Maar bovenal:
U bent mijn vader
en ik, ik ben toch Uw kind.
En zal ik eens sterven,
misschien vroeg, misschien laat.
Dan weet ik, dat U vol liefde voor mij staat.
Dan rekent U mij mijn beperking niet aan.
Dan zal ik recht voor Uw aangezicht staan.
En heb ik mijn verantwoording afgelegd,
dan bent U het, die Uw handen uitstrekt en zegt:
"Het is goed zo, kom maar lieve kind."
Dat is waarom ik U zo'n fantastische vader vind.

Christelijke gedicht door: Corine

Tweeten