Gedichten

Dorpsleven

Heb je ontmoet aan een kruispunt waar je mijn
voetstappen begeleidt, vol tederheid en melancholie
Heerlijk slenteren langs ongebaande wegen van slepende
tractor terwijl ergens verderop klompen en klokken weerklinken.

Koeien maken het steeds bonter, bruinvariaties en
zwartwitmode verspreiden zich in het groene weilandschap
Lakenvelders en witrikken proeven buitenlucht waar zij heel rustig
liggen te kauwen en gezelschap krijgen van doortrekkende schapenkudde.

Snaterende eenden, meerkoeten slingeren in het vliet
Schaduwspel van scherende wieken, vegetatie in spiegelglans
Op lapje grond van hectare ontdek ik verschillende bloemen, bomen
planten, een kleine wereld getuigt van grootsheid en diep innerlijke kracht.

Al deze geuren en kleuren brengen me ineens weer terug
naar stukje tijd waarin herinneringen ontwaken die mij scherpe
beelden van een harmonieus dorpsleven en echt thuisgevoel geven
Alles is hier liefdevol, onbekommerd: mens en natuur trekken dezelfde lijn.

© Catherine Boone 2015

Levens gedicht door: Catherine B.

Tweeten