Gedichten

Het tweede gezicht

ik wist de
donkere kant
van het bestaan

kwam pas
uit de schaduw
van licht vandaan

kreeg in
herkennen het
tweede gezicht

weet door wie
het meeste kwaad
wordt gesticht

onder deze zon
is het eerste
bloed gevloeid

geboeid door
afgunst en macht
is de mens verkracht

in ontkoppeling
van gelijkheid is hij
zijn medemens kwijt

ook voor hem
is er geen rijk
dat hij zal beërven

het evolutiegen
vloeit alleen in
de grootste kerken

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten