Gedichten

Traandruppels

Wanneer een nieuwe herfst haar intrede doet
kloppen ook melancholie en weemoed aan een deur
Onderweg vervaagt het geluid, houdt even halt bij een stilte
tot zij uiteindelijk de bestemming heeft bereikt: winterse verstilling.

Wanneer ik luister naar prachtige klanken van een
instrument of een ontwakende natuur, brengt deze muziek
mij naar een gevoel dat ik niet thuis kan brengen, voel de zachte
trillingen van een stem met verschillende toonhoogtes en intervallen mee.

Wanneer de avond valt, wordt het steeds vroeger donker
Kijk naar boven waar een grauw gekleurde hemel is gevuld met
sterrenlicht, verzamel wat moed en vertrouwen bij elkaar, uitgummen
van ijdelheid, de hoop dat eigen en andere droom ooit werkelijkheid worden.

Met grote bewondering en verwondering maak ik de geboorte
van een nieuw leven mee, hij zij of het groeit verder op in een warm
nest waar liefde rolt, ontmoet diverse verliefdheden, afscheid nemen van
Samen leveren zij mij traandruppels aan, die ik laat stromen in mijn hart en ziel.

© Catherine Boone - 2015

Levens gedicht door: Catherine B.

Tweeten