Gedichten

Tranen van inkt

Krampachtig, machteloos kijk ik
naar een leeg blad, pen in de buurt
De schrijfcellen hebben zuurstof nodig
terwijl het lichaam bedekt wordt door wit.

Herinneringen aan voorbije tijden
waarin ik verzen schreef, geïnspireerd
door de wonderen van mens en natuur en
de rest van de onbekende wereld om ons heen.

Ritme en tempo variëren van hoog tot
laag, keuze en stijl die heel bijzonder zijn
Klanken stromen uit in een zee van woorden
tot wanneer een gedicht onverwachts langskomt.

Zit niet in een dip, alleen een schrijfpauze
Ooit zie ik je terug met een fris velletje waarop
de nieuwe letters een harmonieus geheel vormen
Een ontwakende poëzie gevloeid met tranen van inkt.

© Catherine Boone 2014

Levens gedicht door: Catherine B.

Tweeten