Gedichten

Verhoopte top

ik weet
duivels goed:
dat ik het
niet altijd
bij ‘t rechte eind heb.

soms ,
meer dan me lief is,
loop ik wel eens
op een ander spoor
toch blijven ze mij thuis,
dan nog,
met warmte omringen
en steken daar zelden
een stokje voor.

terwijl ik
langzaam probeer
mijn grenzen te verkennen
zijn ze er wel,
dag en nacht,
geduldig wachtend
en
hoopvol trachtend,
maar dringen zich
gelukkig
nooit op.

vast hopen
ze in stilte :
dat ik met vallen
en opstaan
geleidelijk aan
wel bereik
tot mijn
eigen verhoopte
top!

Levens gedicht door: kobe van malle

Tweeten