Gedichten

Zelfkennis

Ik kan het blijkbaar niet, en het lukt me niet meer.
Sinds mijn relatie met jou flopt alles keer op keer.
Voelen, geven, het meest intense willen beleven!
Probeer het echt maar ik kan me niet geven!
Als iemand te veel aanwezig is krijg ik geen lucht.
Het ontbreekt me dan aan ruimte het is dan
zo dat ik dan mijn eigen huis uit vlucht!

Ook als ik probeer maar het gaat
uiteindelijk kapot, dan voel ik meer opluchting
dan verdriet of voel me dan echt rot.
Ik kan dat niet elke dag samen, door de week,
en in het weekend jaar in, jaar uit het zelfde ritueel,
kan nooit zo leven die gedachte
alleen al is voor mij veel te veel.

Ik kan niet altijd delen, altijd maar iemand om me heen,
ik moet echt tijd hebben voor mezelf heel alleen!
Zo is het met alles in mijn leven,
kan gewoon niet wat ik in mijn hoofd heb opgeven!
Ik ben absoluut geen type, niet iemand die pijn wil doen heel bewust,
maar zit diep in me is mijn ongenoegen,
onhaalbare niet te verklaren, of te begrijpen passionele lust!

Levens gedicht door: Rebecca2210

Tweeten